Zahid Sarıtorpaq. Ölü aşıq

kürəyində süngü yarası olmasa da
ağzıquylu düşmüş sıradan bir payız
qımıldanmadan keçinir ayaqlar altdakı
qan-qırmızıya boyadığı yarpaqlar içində

düşünmək olar:
bir azdan postmodern həyatın
çəkmələrinə yapışmış ölü payız
sürüklənəcək yağmurlu səkilərdə

sərxoş günlərin qəhqəhəsi
xəzrilərin tikanlı üzünə üz qoymuş
bir şəhərin yuxusunda
matəm melodiyasına dönüncə
kim olduğunun fərqinə varacaq guya
günahlar yiyəsi

amma heyhat
qanuni oğru durumunda olan
bir yaşamın diqtəsi
başqa şeylərdən xəbər verir
«daş dəydi cam qırıldı» türküsündə olduğu kimi
sonda bahar gəlmir
sonda aşiq ölür
öldürülür əslində
daha doğrusu öldürtdürülür